Scott przysłał ten doskonały problem, który miał rozwiązany w 98%:
Mam dwa arkusze kalkulacyjne. Jeden z nich wpisuję dane do. Drugi jest lustrzanym odbiciem pierwszego, używającego funkcji wklejania linku. To działa świetnie. Możesz „zobaczyć” pierwszy arkusz, patrząc na drugi arkusz.
W idealnych okolicznościach arkusz 2, komórka A10 pokazuje mi dane z arkusza 1, komórka A10. Teraz powiedzmy, że w komórce A10 arkusza 1 znajduje się wartość „a-dziesięć”. Jeśli wstawię wiersz do arkusza 1 między wierszami 9 i 10, wartość A10 z „a-dziesięć” zmieni się na A11.
Patrząc na mój drugi arkusz, komórka A10 nadal pokazuje „a-dziesięć”, ale kiedy spojrzysz na adres, odniesienie to teraz A11. Komórka A9 będzie odnosić się do A9 tak, jak powinna. Ale zasadniczo stworzył próżnię, w której dane z arkusza 1 wpadają przez pęknięcia.
Excel śledzi dane, które znajdowały się w komórce A10, a nie to, co faktycznie znajduje się w A10.
Chciałbym śledzić, co fizycznie znajduje się w A10. nie tam, gdzie idą dane z A10.
Mój pomysł na pokonanie Excela w jego własnej grze polega na utworzeniu w jakiś sposób odwołania, które używa kombinacji takich funkcji WIERSZ i ADRES.Umieszczając to w drugim arkuszu
=(ADDRESS(ROW(),1,2,,"='(workbook)sheet1'!"))daje mi tekst odniesienia, którego szukam. Czy istnieje sposób na przekształcenie tego w rzeczywiste odniesienie?
Funkcja INDIRECT () przyjmie tekst, który wygląda jak odniesienie i poda rzeczywistą wartość tego odniesienia, ale to nie zadziała, gdy wskaże inny arkusz.
Co powiesz na użycie funkcji PRZESUNIĘCIE?
=OFFSET(Sheet2!$A$1,ROW()-1,0)
