Formuła ogólna
=$A1$B1
Podsumowanie
Jeśli chcesz podkreślić różnice między dwiema kolumnami danych z formatowaniem warunkowym, możesz to zrobić za pomocą prostej formuły, która używa operatora „nie równa się” (np.) I odwołań mieszanych.
Na przykład, jeśli masz podobne dane w B2: B11 i C2: C11 i chcesz podświetlić komórki, w których wartości się różnią, wybierz dane w obu kolumnach, zaczynając od B2, i użyj tej formuły:
=$B2$C2
Uwaga: w przypadku formatowania warunkowego ważne jest, aby formuła została wprowadzona względem „aktywnej komórki” w zaznaczeniu, którą w tym przypadku przyjmuje się jako B2.
Wyjaśnienie
Gdy używasz formuły do zastosowania formatowania warunkowego, formuła jest oceniana względem komórki aktywnej w zaznaczeniu w momencie tworzenia reguły. W tym przypadku reguła jest oceniana dla każdej z 20 komórek w dwóch kolumnach danych.
Odniesienia do $ B2 i $ C2 są „mieszane” - kolumna jest zablokowana, ale wiersz jest względny - więc tylko numer wiersza zmieni się podczas obliczania formuły. Jeśli dwie wartości w wierszu nie są równe, formuła zwraca wartość TRUE i jest stosowane formatowanie warunkowe.
Opcja uwzględniająca wielkość liter
W przypadku operatorów „równa się” i „nie równa się” (= i) nie jest rozróżniana wielkość liter. Jeśli potrzebujesz porównania z rozróżnianiem wielkości liter, możesz użyć funkcji DOKŁADNE z NIE, na przykład:
=NOT(EXACT($B2,$C2))
Exact przeprowadza porównanie z uwzględnieniem wielkości liter i zwraca wartość TRUE, gdy wartości są zgodne. NIE odwraca tej logiki, więc formuła zwraca wartość PRAWDA tylko wtedy, gdy wartości nie są zgodne.
Inne podejście
Jednym z problemów z tym podejściem jest to, że jeśli w jednej kolumnie znajduje się dodatkowa lub brakująca wartość lub jeśli dane nie są posortowane, wiele wierszy zostanie wyróżnionych jako różne. Innym podejściem jest liczenie wystąpień wartości kolumny A w kolumnie B i wyróżnianie wartości, które nie istnieją.
