Program Excel obsługuje odwołania do pełnych kolumn i wierszy. Odwołanie do pełnego wiersza to odwołanie do całego wiersza. Na przykład, aby zsumować wszystkie wartości w wierszu 1, możesz użyć następującego wzoru:
=SUM(1:1)
Zwróć uwagę, że odwołanie do pełnego wiersza jest wprowadzane jak inne zakresy, z dwukropkiem (:) oddzielającym punkt początkowy od punktu końcowego. Ponieważ w odwołaniu do pełnego wiersza nie ma kolumn, dosłowne tłumaczenie zakresu 1: 1 to „każda komórka w wierszu 1”. Podobnie jak w przypadku innych zakresów, odwołanie do pełnego wiersza może obejmować wiele wierszy. Na przykład, aby odwołać się do wierszy od 1 do 5:
=SUM(1:5)
W powyższym przykładzie formuła w komórce C8 sumuje wszystkie ilości w wierszu 5:
=SUM(5:5)
W tym przypadku 5: 5 to zakres obejmujący wszystkie 16 384 kolumny w arkuszu, czyli 16 384 komórki.
Plusy i minusy
Pełne wiersze są łatwe do wprowadzenia, a jedną wielką zaletą odwołań do pełnych wierszy jest to, że zawsze zawierają one każdą komórkę w wierszu, więc nie ma potrzeby aktualizowania odwołania, jeśli dane zostaną dodane później do arkusza. Ponadto odwołania do pełnych wierszy są bardzo zwięzłym i łatwym do odczytania sposobem przedstawienia zakresu ogólnego, dzięki czemu mogą być przydatne podczas wyjaśniania niektórych formuł.
Jednak podczas korzystania z odwołań do pełnych wierszy należy zadbać o to, aby w innych kolumnach po prawej (lub lewej) stronie wartości docelowych nie było żadnych przypadkowych wartości. Dowolna wartość, bez względu na to, jak daleko na dole arkusza roboczego zostanie uwzględniona. Ponadto odwołania do pełnych wierszy mogą powodować problemy z wydajnością w niektórych arkuszach, ponieważ program Excel może utrudniać obliczenia wielu tysięcy niepotrzebnych komórek.
