Termin „podnoszenie” odnosi się do sposobu obliczania tablic w formułach programu Excel. Kiedy podajesz tablicę funkcji, która nie została zaprogramowana do natywnego przyjmowania tablic, program Excel „podniesie” tę funkcję i wywoła ją wiele razy, po jednym dla każdej wartości w tablicy. W rezultacie powstaje tablica o takich samych wymiarach jak tablica wejściowa. Podnoszenie to wbudowane zachowanie, które zachodzi automatycznie.
Przykład
Pokazany przykład ilustruje, co się stanie, jeśli wywołasz funkcję LEN w zakresie C5: C7, który zawiera trzy wartości. LEN nie jest zaprogramowane do obsługi tablic natywnie, więc LEN jest uruchamiane trzy razy, raz dla każdej wartości w operacji takiej jak ta:
=LEN(C5:C7) =LEN(("dog";"kitten";"fish")) =(3;6;4)
Zwróć uwagę, że wynikiem jest tablica pionowa z trzema wartościami, podobnie jak zakres źródłowy.
Radzenie sobie z wieloma wynikami
Kiedy lifting występuje w formule, będzie wiele wyników i należy je zaspokoić.
W powyższym przykładzie, ponieważ LEN zwraca trzy oddzielne wartości w tablicy, musimy obsłużyć dane wyjściowe za pomocą funkcji, która może współpracować z tablicami. Jedną z opcji jest obliczenie całkowitej liczby znaków w zakresie C5: C7 za pomocą SUMPRODUCT:
=SUMPRODUCT(LEN(C5:C7))
SUMPRODUCT obsługuje tablice natywnie, więc ta formuła nie wymaga Ctrl + Shift + Enter.
Można również użyć funkcji SUMA, ale należy ją wprowadzić za pomocą CSE:
(=SUM(LEN(C5:C7)))
Więcej informacji na temat „zachowań związanych z obliczaniem tablic” w programie Excel można znaleźć w tej prezentacji autorstwa Joe McDaid na temat formuł tablicowych.
Uwaga: Specjalny przypadek podnoszenia nazywany jest „podnoszeniem parami”, który polega na łączeniu tablic w sposób parami.
