Formuła ogólna
=ISBLANK(A1)
Podsumowanie
Aby wyróżnić puste (puste) komórki za pomocą formatowania warunkowego, możesz użyć prostej formuły opartej na funkcji CZY.PUSTA. Na przykład, jeśli chcesz podświetlić puste komórki w zakresie B4: G11, po prostu wybierz zakres i utwórz regułę formatowania warunkowego na podstawie tej formuły:
=ISBLANK(B4)
Uwaga: ważne jest, aby formuły CF były wprowadzane względem „aktywnej komórki” w zaznaczeniu, którą w tym przypadku przyjmuje się jako B4.
Po zapisaniu reguły zobaczysz formatowanie zastosowane do wszystkich pustych komórek.
Wyjaśnienie
Gdy używasz formuły do zastosowania formatowania warunkowego, formuła jest oceniana względem komórki aktywnej w zaznaczeniu w momencie tworzenia reguły. Tak więc w tym przypadku formuła = ISBLANK (B4) jest obliczana dla każdej komórki w B4: G11. Ponieważ B4 jest wprowadzany jako adres względny, adres będzie aktualizowany za każdym razem, gdy zostanie zastosowana formuła, a ISBLANK () zostanie uruchomiona dla każdej komórki w zakresie.
Puste kontra puste
Funkcja ISBLANK zwraca wartość TRUE tylko wtedy, gdy komórka jest faktycznie pusta. Jeśli komórka zawiera formułę, która zwraca pusty ciąg („”) ISBLANK, nie zobaczy tych komórek jako puste i nie zwróci wartości „prawda”, więc nie zostaną one podświetlone. W ten sposób ISBLANK byłby lepiej traktowany jako „ISEMPTY” (cynk kapelusza, Mike Girvin).
Jeśli chcesz podświetlić komórki, które są puste i komórki, które po prostu wydają się puste, możesz zamiast tego użyć tej formuły:
=LEN(B4)=0
Funkcja DŁ zwraca długość tekstu jako liczbę. Komórka zawierająca pusty ciąg („”) również będzie miała długość równą zero, więc formuła będzie miała wartość PRAWDA zarówno dla „pustych”, jak i „pustych” komórek.
Nie puste
Aby warunkowo sformatować komórki, które nie są puste, możesz użyć następującej formuły:
=NOT(ISBLANK(A1))
Funkcja NOT odwraca logikę.
