Formuła ogólna
=COUNTIF(data,A1)=1
Podsumowanie
Excel zawiera wiele wbudowanych „ustawień wstępnych” do wyróżniania wartości za pomocą formatowania warunkowego, w tym ustawienie wstępne do wyróżniania unikatowych wartości. Jeśli jednak potrzebujesz większej elastyczności, możesz wyróżnić unikalne wartości za pomocą własnej formuły, jak wyjaśniono w tym artykule.
Jeśli chcesz podświetlić komórki zawierające unikatowe wartości w zestawie danych, możesz użyć formuły, która zwraca wartość TRUE, gdy wartość pojawia się tylko raz.
Na przykład, jeśli masz wartości w komórkach A1: D10 i chcesz podświetlić komórki zduplikowanymi wartościami, możesz użyć tej formuły:
=COUNTIF($A$1:$D$10,A1)=1
Uwaga: w przypadku formatowania warunkowego ważne jest, aby formuła została wprowadzona względem „aktywnej komórki” w zaznaczeniu, którą w tym przypadku przyjmuje się jako A1.
Wyjaśnienie
LICZ.JEŻELI po prostu zlicza, ile razy każda wartość pojawia się w zakresie danych. Z definicji każda wartość musi wystąpić co najmniej raz, więc gdy liczba jest równa 1, wartość jest niepowtarzalna. Gdy liczba wynosi 1, formuła zwraca wartość PRAWDA i wyzwala regułę.
Formatowanie warunkowe jest oceniane dla każdej zastosowanej komórki. Gdy używasz formuły do zastosowania formatowania warunkowego, formuła jest oceniana względem komórki aktywnej w zaznaczeniu w momencie tworzenia reguły. W tym przypadku zakres, którego używamy w LICZ.JEŻELI, jest zablokowany adresem bezwzględnym, ale A1 jest w pełni względne. Tak więc reguła jest oceniana dla każdej z 40 komórek w A1: D10, a A1 zostanie zaktualizowane do nowego adresu 40 razy (raz na komórkę), podczas gdy $ A 1: $ D 10 pozostanie niezmienione.
Nazwane zakresy w celu uzyskania bardziej przejrzystej składni
Innym sposobem blokowania odwołań jest użycie nazwanych zakresów, ponieważ nazwane zakresy są automatycznie bezwzględne. Na przykład, jeśli nazwiesz zakres A1: D10 „dane”, możesz przepisać regułę, używając bardziej przejrzystej składni, na przykład:
=COUNTIF(data,A1)=1
