Pojęcie zakresu komórek jest jednym z najważniejszych pomysłów w programie Excel. Zakres to prostokątna grupa komórek. Na przykład możesz odnieść się do pierwszych 10 komórek w kolumnie A za pomocą następującego zakresu:
=A1:A10 // first 10 cells in column A
W programie Excel dwukropek (:) jest operatorem zakresu i oddziela pierwsze odwołanie od ostatniego odwołania w zakresie. Jeśli zakres obejmuje tylko jedną komórkę, nie ma potrzeby używania dwukropka (:) i drugiego odwołania. Na przykład oba poniższe odniesienia są takie same:
=D2:D2 =D2
Zakresy mogą być poziome, pionowe lub jedno i drugie. Pierwsza komórka w zakresie to zawsze lewa górna komórka, ostatnia komórka zakresu to prawa dolna komórka:
=A1:F1 // horizontal range =A1:A5 // vertical range =A1:C3 // 2d range
Zakresy mogą obejmować pełne kolumny lub wiersze. Aby odnieść się do całej kolumny A, możesz napisać:
=A:A // all of column A
Aby odnieść się do całego wiersza 1, możesz użyć zakresu takiego jak 1: 1:
=1:1 // all of row 1
Względne lub bezwzględne
Podobnie jak odwołania do komórek, zakresy mogą być względne, bezwzględne lub mieszane:
=A1:A10 // relative =$A$1:$A$10 // absolute =$A$1:A2 // mixed
Najłatwiejszym sposobem przełączania się między dostępnymi opcjami jest użycie skrótu klawiaturowego
Zakresy w formułach
Zakresy są powszechnie używane we wszystkich rodzajach formuł. Zakresy również idealnie mapują się na tablice, co jest koncepcją programowania używaną w bardziej zaawansowanych formułach.
Nazwane zakresy
Zakresy można nazwać za pomocą pola nazwy. Nazwane zakresy to łatwy sposób na uczynienie formuły łatwą do odczytania i zrozumienia. Nazwane zakresy również domyślnie zachowują się jak odwołania bezwzględne, więc są wygodnym sposobem blokowania określonych zakresów w formule, którą należy skopiować.
