W tym nagraniu wideo przyjrzymy się, jak skonfigurować sumę bieżącą w tabeli programu Excel.
Ustawienie sumy bieżącej w tabeli programu Excel jest trochę trudne, ponieważ nie jest oczywiste, jak używać odwołań strukturalnych.
Dzieje się tak, ponieważ odwołania strukturalne zapewniają notację dla bieżącego wiersza, ale nie dla pierwszego wiersza w kolumnie.
Przyjrzyjmy się kilku opcjom, zaczynając od formuł opartych na zwykłych odniesieniach.
Jednym z typowych rozwiązań jest po prostu dodanie powyższego wiersza do wartości w bieżącym wierszu…
Ale spowoduje to błąd, ponieważ nagłówek kolumny zawiera tekst.
W tym przypadku łatwym obejściem jest użycie funkcji SUMA. Ponieważ SUMA automatycznie traktuje tekst jako zero.
I ta formuła działa.
Ale jest problem. Jeśli dodam nowy wiersz, formuła poprawnie się rozwinie.
Jeśli wstawię wiersz na środku tabeli, formuła nie działa poprawnie.
Tak więc w przypadku tej formuły będę musiał ręcznie poprawić formułę, jeśli wstawię wiersze.
Innym typowym podejściem do obliczania sum jest użycie rozwijanego odwołania w SUM.
Aby to zrobić, wprowadziłbym dwukrotnie odwołanie do pierwszej komórki, a następnie zablokowałbym pierwsze odwołanie klawiszem F4.
Rezultatem jest odniesienie, które rozszerza się podczas wędrówki w dół tabeli.
Na początku wydaje się, że działa dobrze. Jeśli wstawię wiersz, formuła dostosowuje się poprawnie.
Zwróć jednak uwagę, że jeśli dodam nowy wiersz, formuła zostanie uszkodzona.
Tak jak poprzednio, jeśli dodam nowe wiersze, będę musiał to naprawić ręcznie.
Na koniec utworzę rozszerzający się zakres, używając strukturalnych odwołań.
W pseudokodzie potrzebujemy zakresu, który zaczyna się od pierwszego wiersza kolumny i kończy na bieżącym wierszu.
= SUMA (pierwsza: bieżąca)
Uzyskanie bieżącego wiersza jest łatwe. Jeśli kliknę w tę kolumnę, Excel utworzy odniesienie z notacją @.
Ale co z pierwszym rzędem?
Kluczem jest użycie funkcji INDEKS.
W przypadku tablicy używamy całej kolumny. Jako numer wiersza używam 1.
= SUMA (INDEKS ((Razem); 1): (@ Razem))
Teraz kluczem do zrozumienia tego jest uświadomienie sobie, że INDEKS w rzeczywistości zwraca adres do pierwszej komórki w kolumnie, a nie wartość.
Innymi słowy, zakres odpowiada tej samej formule, której używaliśmy wcześniej.
Ale tym razem formuła może obsługiwać zarówno wstawione wiersze, jak i nowe wiersze.
Jedynym minusem tej formuły jest to, że będzie działać wolno w bardzo dużych zestawach danych, ponieważ każda formuła musi generować sumę wszystkich komórek powyżej.
Jeśli wydajność stanie się problemem, możesz przełączyć się na pierwszą formułę, którą wypróbowaliśmy w filmie, i ręcznie zaktualizować formułę, jeśli chcesz wstawić wiersze.
Kierunek
Tabele programu ExcelPowiązane skróty
Enter i przesuń w dół Enter Return Usuń znak na lewo od kursora Backspace Delete Usuń znak na prawo od kursora Delete Fn + Delete Enter i przesuń w prawo Tab Tab Zaznacz cały wiersz Shift + Space ⇧ + Space Wstaw wiersze Ctrl + Shift + + ⌘ + ⇧ + + Wypełnij w dół z komórki powyżej Ctrl + D ⌃ + D Przesuń aktywną komórkę w lewo w zaznaczeniu Shift + Tab ⇧ + Tab Anuluj wybór Esc Esc
