W tym filmie przyjrzymy się, jak porównać dwie listy przy użyciu formatowania warunkowego. To świetny sposób na wizualne podkreślenie brakujących elementów na liście.
Tutaj mamy dwie listy. Obie listy zawierają tę samą liczbę pozycji, ale każda lista jest nieco inna.
Możemy użyć formatowania warunkowego ze wzorem, aby szybko znaleźć i zaznaczyć różnice.
Najpierw nadam nazwy każdej liście. Pierwszą listę nazywam list1, a drugą listą list2. Nazwanie list nie jest konieczne, ale ułatwi to odczytanie i zrozumienie naszych formuł.
Do formuły możemy użyć funkcji LICZ.JEŻELI. LICZ.JEŻELI przyjmuje dwa argumenty, zakres i kryteria. Możemy użyć COUNIF, aby policzyć, ile razy każdy element z listy1 pojawia się na liście2.
Jeśli LICZ.JEŻELI zwraca zero, wiemy, że elementu nie ma na liście2.
Będzie to działać idealnie w przypadku formatowania warunkowego, ponieważ możemy łatwo oznaczyć elementy, których liczba wynosi zero, za pomocą formuły.
Jako pierwszą regułę wybiorę list1, aby utworzyć nową regułę formatowania warunkowego, która używa formuły.
Chcemy użyć tej samej formuły, którą właśnie przetestowaliśmy, z niewielkimi zmianami. Chcemy zwrócić PRAWDA, jeśli liczba wynosi zero. Spowoduje to uruchomienie reguły.
Teraz widzisz, że kokos i figa nie znajdują się na drugiej liście.
W przypadku drugiej reguły chcemy policzyć elementy na liście 1. Tak jak poprzednio, jeśli otrzymamy liczbę równą zero, reguła powinna zwrócić TRUE.
Formatowanie warunkowe natychmiast informuje nas, że guawy i mandarynki nie ma na liście1.
Ten przykład jest prosty, a każda lista jest krótka, ale możesz zastosować to samo podejście w przypadku list setek lub tysięcy elementów.
